Koffertjes ingepakt, ingecheckt, afscheid genomen.. NL here we come!!

Lieve lezers,

We hopen dat jullie het leuk vonden om onze verhalen te lezen, want dit is alweer ons laatste blog. Soms ging de tijd erg snel voorbij, maar in de eerste weken ging de tijd ook weer niet altijd zo snel... We vinden het dan ook weer fijn om terug naar onze families te gaan, ook al gaan we wel weer dingen missen van hier; de jongens van het project, de boda tripjes, de gezelligheid met alle andere vrijwilligers en de goedkope prijzen. Een avontuur die we nooit meer vergeten!

Dinsdag was wel een aparte dag op het dropin-centre, er was namelijk ingebroken... Er was een koffer verdwenen waar veel kleding in zat die de jongens meekrijgen wanneer ze weer terug naar hun familie gaan. Felippe, het personeelslid van het dropin-centre was dan ook erg aangedaan. Vooral toen bleek dat het waarschijnlijk één van de jongens is geweest die aanwezig was, aangezien na het bidden en openen van de ochtend, opeens weer de lege koffer in één van de kamers stond. Dit was voor ons ook wel even schrikken en een eye opener, dat deze jongens echt soms niet te vertrouwen zijn... Ook gaf het een aparte sfeer dat dus één van de jongens het gedaan had, terwijl je die gewoon les geeft en spelletjes aanbiedt... Toch kun je het ze niet helemaal kwalijk nemen.

Van de spelletjes is ‘ten seconds in the jungle’ toch echt wel de favoriet bij de jongens. Vaak komen ze naar ons toe met het verzoek voor dit spel. En als ze dan zelf tellen, schieten wij vaak in de lach want het gaat dan vaak zo: ‘ten seconds in the jungle, ten, eleven, nine, uhm...., eight, seven...uhmmm, six, giechel, five etc...’

Woensdag was alweer onze laatste dag op het project. We hebben een mooi gesprek gehad met Isaac de directeur, Frank (doingoood organisator) en Felippe het persoonslid van de dropin-centre. We hebben alles openlijk kunnen delen met ze, zowel de positieve- als verbeterpunten. Ook moesten we onze familie en vriendjes bedanken dat ze ons hebben laten gaan naar Oeganda! Dus bedankt lieve Jabin, Jordie en familie. Verder hebben we nog besproken waar het donatiegeld aanbesteedt gaat worden, dit gaat o.a. gebruikt worden voor nieuwe waslijnen, voetbalgoals, nieuwe banken, muskietennetten en het afmaken van de buitenkeuken. Verder gaat er nog overnagedacht worden wat er nodig is. Als het goed is krijgen wij in de loop van de tijd ook foto’s opgestuurd, deze kunnen we dan ook nog delen op ons blog. Zien we wel naar uit!

Het afscheid nemen van de jongens was wel even heavy en het was ook wel apart als je beseft dat je ze nooit meer terugziet. De jongens hebben ons bedankt voor alles wat we ze geleerd hebben en voor alle leuke spelletjes, dit was fijn om te horen. Ook hebben wij de jongens bedankt voor wat zij aan ons geleerd hebben, zoals dat ze ondanks dat ze zo weinig hebben, altijd alles met elkaar delen en vrolijk zijn.

Vandaag hebben we rustig aan gedaan, nog een Oegandese full body massage gedaan, nog ff lekker gegeten bij Java’s en uiteindelijk alle spullen ingepakt en klaargepakt voor vertrek.

Vorige keer zijn we nog een paar typische Oegandese dingen vergeten:

• Waarom afvalbakken als je ook alles kan verbranden? Vaak stinkt het hierdoor ook enorm op de straten en rijd je vaak met de de boda door een rookwolk.
• Ook hebben we een keer op een zondag tijdens het spitsuur een predikant luidkeels met zijn bijbel op de rotonde zien prediken tegen alle mensen die hutje/mutje op elkaar gepropt in de Matato’s (taxi’s) zitten. Dit was wel een bijzondere ervaring.

Om half 12 vanavond worden we opgehaald om naar het vliegveld in Entebbe te rijden. Morgenavond hopen we weer back in Holland te zijn!

Groetjes uit Afrika (voor de laatste keer) & a lots of love,

Aline & Anne

Van alles wat!

Good day!

Typisch Oegandese dingen:

• Het vegen van de straten elke morgen vroeg. Alles wordt op één hoop gevogen maar zodra er weer een boda of een taxi langsrijdt ligt alles weer op straat.. Werk voor niets dus.
• Waarom zou je met de auto gaan als het ook gewoon achterop de boda kan. Van een bed tot een kast, van stapels ananassen tot vier mensen.. Ook levende kippen mogen gratis meerijden. Ze worden gewoon met hun poten aan het stuur vastgebonden. Kan gewoon.
• Wel een paar keer per dag wordt er door dezelfde persoon aan je gevraagd: ‘how are you? I am fine’. Soms stap je ook ergens binnen en roept een kind al ‘i am fine’ voordat je gevraagd hebt ‘how are you’.
• Msungo.. everywhere! Elke dag wordt er dus naar je geroepen; blanke! Als we door de straten lopen horen we niets anders. Zijn we echt zo bijzonder?
• Handen schudden gaat hier ook anders.. eerst een normale hand, dan de duimen gekruist, en dan weer een normale hand. Dit duurt dus ook een stukje langer dan bij ons.
• Huisdieren... we hebben ze ook! Maar wel anders dan we gewend zijn. We hebben kakkerlakken, gekko’s, de hond van de buren, een zwerfkat, heeeel veel mieren en we hadden kippen, maar die heeft de kat dus doodgebeten. Oh, maar er lopen weer nieuwe rond!
• Slagerij, wat is dat? Hier hangt het vlees gewoon buiten met allemaal vliegen erop. Bah!
  Alle boda’s en taxichauffeurs rijden net zo lang door tot de benzine echt gaat pruttelen. Want elke keer als we in een taxi stappen dan brand het geel lichtje van de benzine al. Ze rijden altijd maar op de gok.
• Geloof wordt hier erg geaccepteerd en alle mensen geloven ook. Katholiek, protestants, moslims. Alles leeft door elkaar heen! Op zondag zien we dan ook veel mensen mooi gekleed om naar een kerk te gaan.
• Alle meubels, kleding en kasten worden buitengezet om het op deze manier te verkopen. Eigenlijk leeft en gebeurt alles op straat, auto's wassen/repareren, eten klaarmaken + verkopen, fruitkraampjes worden uitgestald. Kortom er altijd wel wat te beleven!
• Regent het? Dan beginnen we toch gewoon een halfuurtje later. En opeens zijn er op de straten ook veel minder boda’s te bekennen!
• Alle boda’s en taxichauffeurs rijden net zo lang door tot de benzine echt gaat pruttelen. Want elke keer als we in een taxi stappen, dan brand het lichtje van de benzine al. Op de boda is niet eens te zien wanneer de benzine op is, dus ze doen het op de gok.
• In de supermarkt zijn prijskaartjes te vinden. Maar als je ergens anders iets wilt kopen, geen prijskaartjes! Afdwingen maar... En dan gaat het voor ons soms maar om 0,25 cent (1000 shilling). En als je wegloopt en zegt het er niet mee eens te zijn, krijg je vaak wat je wilt!
• De Afrikanen zijn super hartelijk tegen ons, maar tegenover elkaar kunnen ze echt hard zijn. Soms dan hoor ze flink te keer gaan in het Luganda. En elkaar soms een tik verkopen hoort er dan bij. Dit zien we bij de kinderen ook regelmatig gebeuren.
• Er werken heel wat mensen in de supermarkt, maar je moet niet verbaasd opkijken als ze liggen te pitten in de gangpaden. Ook moeten we altijd de bonnetjes laten afstrepen als we de supermarkt uit lopen...
• Als je denkt dat je lekker bruin geworden bent, maar als je dan een doekje over je gezicht haalt en je een bruin doekje overhoudt met al het vuil.

Onze week van 14 augustus begon een beetje anders dan normaal. We zijn wat ziek geweest en hierdoor ook 1 a 2 dagen gemist op het project. Tja, dat hoort er ook bij. We eten namelijk hier heel anders dan in Nederland en hier leven ook andere bacteriën. Gelukkig gaat het nu weer goed met ons :)
We hebben wel echt gemerkt dat de jongens wel degelijk van onze aanwezigheid genieten en iets kunnen leren van ons, want toen we er niet waren toen we ziek waren vroegen ze waar we waren en wat we hadden! Dit geeft wel een fijn gevoel. Anne is 3 dagen op het project geweest en Aline 2 dagen. Deze overige dagen hebben we weer genoten op het project. Lesgeven, UNO spelen, rummikubben, zaklopen, puzzelen, ringwerpen, voetballen, kleuren enzovoorts.

Vrijdag en zaterdag zijn we samen met Marieke naar Jinja geweest. Dit is een groot dorp waar de oorsprong van de Nijl ontspringt. We hadden een heel mooi uitzicht op de Nijl. We hadden heel mooi weer en hebben dan ook lekker kunnen eten in het zonnetje met een heel mooi uitzicht en allemaal aapjes om ons heen. Ook 's nachts lieten ze van zich horen. We hoorden ze over het dak sjeezen. Het leek net voetbal! En boven ons huisje zat een boom waar ze inzaten en waar elke keer kleine harde vruchtjes uitvielen. Pok, pok hoorden we telkens. Overdag zijn aapjes leuk, maar 's nachts mogen ze best slapen...
Vrijdagmiddag hebben we een quad gehuurd en dit was echt ge-wel-dig! We reden langs akkers, langs de Nijl en langs allerlei kleine huisjes van klei heen. Alle mensen leven buiten en begroeten ons ook met uiteraard; 'msungo'. De kinderen vroegen allemaal 'picture?'. Zaterdag zijn we naar de oorsprong van de Nijl geweest met een boot. Hier kon je dan heel goed de scheiding zien tussen de Nijl en het Victoriameer. De boda's hier reden ook anders dan we gewend zijn in Kampala. In Kampala dragen we ook helmen als we een boda nemen. Hier hadden we die niet mee en ze reden echt veeel harder! Helm hadden we hier dus eigenlijk wel nodig! Anne vond het wel cool, maar Aline was er gauw klaar mee. Veelste gevaarlijk. We hebben het heel gezellig gehad en het leukste vonden we toch wel het uurtje quad rijden.

Ons uitzicht in Jinja

Bij de Source of river Nile met Marieke

Aapje van heeel dichtbij

Ons huis waarin we verblijven loopt beetje bij beetje leeg. Vorige week is Naomi vertrokken. Vandaag zijn Iris en Kaylee vertrokken. Nu zijn we nog met 8 personen in het huis. Dit is wel beter dan met 15 mensen hoor :). Het is nu voor ons ook echt aftellen!!

Mondag 21 August - Birthday of Anne
Hieperdepieeeep hoeraa! Anne is 22 jaar geworden in Oeganda. Dit hebben we dan ook op het project gevierd met de jongens. In de ochtend zijn we naar het Drop-in centre geweest en hebben we hier eerst lesgegeven. Daarna hebben we ballonnen opgeblazen, gezongen, taart gesneden en gegeten. Echt een feestje dus! Vorige week hadden we al slingers gemaakt met de jongens dus toen we vanochtend aankwamen was het al versierd met slingers. Dit was erg leuk om te zien! Vanmiddag hebben we op het Boyshome slingers gemaakt en ook taart gegeten, ballonnen geblazen, zakgelopen, UNO en Rummikub gespeeld.
Frank, onze coördinator van Doingoood, kwam ook nog even langs bij het project om samen met ons en de baas van het project te praten over de donatie. Zo hebben we wat dingen op een rijtje gezet wat nodig is. Woensdag horen we hier meer over, dan hebben we ook onze evaluatie en..... onze laatste dag op het project! :(

Vanavond gaan we gezellig uit eten met alle vrijwilligers. Anne is niet de enige die jarig is, ook Kimberley is jarig! Dubbel feest dus.

See you later!!

Liefs,

Aline en Anne

Een week op het project vol met verassingen

Hello everybody!

Zoals beloofd, hier een blog gericht op ons project en Kampala! Ook willen we via deze manier onze families, vrienden, kennissen en onderstaande bedrijven bedanken voor hun gift voor het project. De volgende bedrijven hebben ons gesteund: Advizo BV, Livastgo, Holiday ICE (familie Koert), Bakkerij Koese, Jan van der Slik (begrafenis verzorging), Online Project Stoffering (familie Lodder), Bouwbedrijf Capelle en Notariskantoor Benschop & Schuring. Wij willen de bedrijven ook namens de straatkinderen vriendelijk bedanken voor hun gift. Wij gaan aankomende week met onze projectcoördinator en de Oegandese directeur om te tafel om te kijken waar het project de meeste behoefte aan heeft. Wij denken aan bijvoorbeeld een nieuwe bank, fruitzaden voor in de tuin, waslijnen voor bij het dropin-centre. Wellicht een wasmachine....

We merken dat het ook echt in de kleine dingen zit wat wij de jongens kunnen leren, zo hebben wij een jongetje in het Engels leren klokkijken en bij het dropin-centre hebben we de jongens geleerd hoe ze de omtrek van een vierkant, rechthoek en driehoek moeten berekenen.

Dinsdag begon de dag goed. Benzine van de boda waar Aline achterop zat was leeg; stoppen, heen en weer optillen, erin blazen en weer gaan. Niet naar een tankstation rijden maar op deze manier. ’s Middags hebben we met de jongens zakgelopen dit vonden ze toen ze eenmaal het spelletje snapte erg leuk! We hebben hier ook enthousiaste foto’s van kunnen maken. Na het zaklopen gingen wij door naar het Boyshome, vlak daarna ging het echt opeens stortregenen met veel onweer. En als het hier regent dan loopt ook gelijk heel de straat vol met zo’n halve meter water waar wij dus ook ’s middags met de boda boda door heen moeten gaan. Oppassen voor natte sokken dus.

We hadden een ringspel meegenomen van thuis en dit de jongens gegeven waar ze helemaal gek op zijn! We tekenen dan een lijn waar ze achter moeten blijven staan en als er iemand gooit dan gaan alle jongens zero, zero, zero roepen van zero punten. Als iemand dan toch nog een hoge score gooit dan gaan ze helemaal dansen.

Donderdag zijn we begonnen met de oppervlakte berekenen van een vierkant, dit vonden de jongens en wij zelf ook wat moeilijker. Gelukkig had Aline het op dezelfde manier geleerd als de jongens, dus die kon het goed uitleggen aan de jongens. Sommige jongens als we dan zeggen dat ze het fout hebben, gaan het dan echt weer opnieuw proberen en daarna willen ze dan een stinker. Daar bedoelen ze dus een sticker mee... hahaha. Ook merk je dat de straatkinderen bij het dropin-centre niets vragen, maar ze commanderen van alles. Bijvoorbeeld: Give me that! or Move! (als we voor het bord staat). En wij maar blijven herhalen, ‘No you say: Can I have that? or Can you please move?... Wellicht blijft het hangen bij één :) Daarna hebben we nog een lange periode met de bal gespeeld, zoals lummeltje. Ook kregen we toen te horen van onze Doingoood begeleidster Eva dat dus woensdagavond twee vaste collega’s van het boyshome op staande voet ontslagen waren. Dit was wel even slikken...

Vrijdag kwamen we er dan ook achter dat de kinderen op het Boyshome op ons zaten te wachten in hun schooluniformpjes, en dat de leraressen echt vertrokken waren. Toen moesten we wel even schakelen, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat wij de lessen volledig gaan overnemen aangezien wij een ondersteunende functie hebben. Daarnaast merkten we gelijk dat de kleinste kinderen onrustig en sneller overstuur waren, één van de leidsters is namelijk 24/7 op het project en is dus ook hun vaste verzorgster. Dit vinden we dan ook triest voor de kinderen, dat ze nu eigenlijk aan hun lot worden overgelaten. In Afrika is dat sowieso al meer, zo zie je ouders bijvoorbeeld nooit spelen met hun kinderen, de kinderen hebben dan ook weinig tot geen speelgoed.

De directeur gaat gelukkig hard zijn best doen om zo snel mogelijk andere leerkrachten aan te nemen. Achteraf bleek dat deze twee leerkrachten al vaker issues met elkaar hadden in het bijzijn van kinderen, dus het was een oplopend proces. Echter hebben wij als vrijwillgers dit proces niet gevolgd en was het voor ons dan ook een onaangename verassing.

Vrijdag hebben we dan de ochtend wat invulling gegeven door een hygienë les te geven om ze toch nog iets te leren en daarna hebben we ze laten zien hoe je je handen goed moet wassen en je tanden goed moet poetsen. Dit vonden ze wel leuk, ook was het leuk om dit te geven, aangezien je ook zag dat ze het goed oppakten. Ook hebben we nog een klein rijstinstrumentje gemaakt met ze. Toen we de jongens eenmaal overtuigd hadden dat ze de rijst niet moesten opeten, vonden ze het leuk om te knutselen. Je krijgt dan wel de adviezen van de leidster; tel je spullen, dus tel je potloden, houd de lijm en de scharen in de gaten, anders dan jatten ze die dus mee en dan zijn ze onvindbaar.

Het afgelopen weekend waren we heerlijk een weekend thuis. We zijn zaterdag naar een Craft geweest. Dit is een gebied met allemaal kleine kraampjes waar je allemaal leuke Afrikaanse souvenirs kunt kopen. We zijn geslaagd! ’s Avonds hadden we een afscheidsbarbecue in de tuin van onze Doingoood begeleidster Eva. Erg gezellig, met typisch afrikaans vlees van de markt en vers fruit.
Zondag zijn we naar de kerk geweest en verder hebben we de hele dag lekker gerelaxed.

De aankomende week op het project hebben de jongens op het Boyshome examens. We zijn benieuwd hoe het zal gaan. We hebben voor het drop-in centre een bijbelquiz gemaakt die we van de week willen geven. We hebben kleding meegenomen vanuit NL dus die willen we dan als prijsjes geven.

Succes iedereen weer die moet werken en voor de mensen die vakantie hebben geniet er nog van! :)

Heel veel liefs van ons,

Aline & Anne

Op naar lake Bunyonyi!

Lieve allemaal,

Vrijdagmorgen rond 07:00 stonden wij samen met zes andere meiden op de uitkijk voor onze chauffeur Moses ons kwam ophalen, En nee dit is niet dezelfde Moses als onze eerste chauffeur, blijkt dat hier heel veel mannen Moses heten. Na even zoeken hadden we elkaar dan toch eindelijk gevonden. Daar begon onze acht-urige trip naar lake Bunyonyi....

Onderweg zijn we nog gestopt bij de evenaar, dus kon je met één voet aan het zuiden van de Evenaar en met één voet aan het noorden van de Evenaar staan. Dit was wel een leuk moment, alleen bij het fotomoment staan we allemaal er slaperig op, aangezien we net getukt hadden in onze groene bus.

Vlakbij lake Mburo zijn we van de snelweg even een zijweggetje ingeslagen om zebra’s te spotten. Dus klep omhoog en rondkijken maar... we waren nog geen 5 minuten van de hoofdweg, toen we al een hele kudde zebra’s zagen met kleintjes... Zoo mooi!! Daarna aan de overkant nog even wild geplast tussen de geiten, hahaha...

Toen weer terug de bus in, waar de regel was als je moet plassen dan moet je dit ongeveer 30 minuten van te voren bij Moses aangeven, zodat hij een ‘fatsoenlijke’ wc kon opzoeken. Nou dat was dus echt een keer ranzig! We moesten plassen boven een diep gat en als we dan dat gat inkeken dan zag je de maden en de vliegen krioelen, IEHHH.....

Uiteindelijk was het allemaal de moeite waard, want het uitzicht vanuit ons hotel was super mooi! Ook waren de mensen erg gastvrij, we kregen gelijk juice passionfood. Alleen waren we onze paspoorten vergeten, gelukkig had één van de meiden een kopie van haar paspoort mee, zodat we toch nog konden inchecken...

Voor het eten hebben Anne en Marieke toch nog even een duik genomen in het lake Bunyonyi. De andere meiden hebben nog even genoten van het zonnetje, het personeel van ons hotel kwam gelijk aangerend toen wij naar de zwemsteiger liepen met allerlei ligstoeltjes. Wat een service!

Ook het eten was erg lekker daar! Als ontbijt kregen we allemaal een gebakken omelet met groenten, geroosterd boterhammen en vers fruit. Hier in Afrika eten ze zowel ’s middags als ’s avonds warm dat was dus genieten. Heerlijke gerechten zoals spaghetti, vis met friet, vegetarische malsala en rundvlees met rijst... Hmmm, wel even de harde botjes eruit halen...

De volgende ochtend gingen we rond 10^e naar boven hiken, phoee dat was wel even pittig. Onze gids moest soms wel even op ons wachten, totdat we uitgehijgd waren. Het uitzicht over de 29 eilanden van het lake Bunyonyi was het echter wel allemaal waard. En toen moesten we weer terug glijden naar beneden, wat ons heel wat bruine kontplekken opleverde.

’s Middags hebben we gekanoëd op het lake Bunyonyi met drie kano’s.  Wij hadden samen een kano, dit ging echt super goed. De andere meiden hadden wat meer moeite met het sturen, waardoor er heel wat rondjes zijn gevaren, voordat de kano de goeie kant opging. Wij hebben ons dan ook stuk gelachen om de andere. Eénmaal aangekomen op één van de grootste eilanden, hebben we daar nog een korte rondlleiding gehad met een gids waar we o.a. kraanvogels, zebra’s, ezels en impala’s gezien hebben van dichtbij!

Na het kanoën hebben we nog een keer met zijn allen een duik genomen in het lake Bunyonyi. Alleen toen we eenmaal het koude water in gesprongen waren ging het hard regenen, waardoor we toch uiteindelijk naar boven moesten rennen. Wat hadden we het koud! Doordat we toch een stuk van Kampala zitten, is het klimaat hier heel anders, zo was het veel kouder dan in Kampala. Wel heel fijn, er zijn geen muggen in het gebeid bij de lake, dus dat betekende ook geen muskietennetten en geen DEET. Wij kwamen dan ook naar het diner (wat buiten was) met warme truien, broeken en de dekens van de bedden. De mensen daar keken wel even raar op en al snel gingen ze aan de slag om een vuurkorf achter ons aan te zetten. Zo lief! Daar hebben we nog wel gezellig en warm zitten kletsen met alle meiden.

’s Ochtends nog een rustige boottrip over het lake Bunyonyi gedaan om wat vogels te spotten. Ook hebben we nog heel dichtbij het ‘Punishment Island’ gevaren, waar dus ongetrouwde, zwangere vrouwen opgezet werden als straf als afschrikbeeld voor andere jonge vrouwen. Onze gids gaf echter aan dat maar weinig vrouwen hier uiteindelijk gestorven zijn, omdat arme vissersmannen de vrouwen eraf haalden om als eigen vrouw te nemen. Hier kost een vrouw als bruidschat namelijk zes koeien en maar liefst één miljoen shilling (250 euro), dat hadden veel mannen niet dus zagen ze hun kans schoon wanneer er een vrouw op het eiland werd gedropt. Ook is het na 1940 afgeschaft door de overheid. Het lake Bunyonyi is ook een soort drielandenpunt, voor ons zagen wij de bergen van Rwanda en 25 km naar het oosten ligt Congo.

Na de boottrip nog lekkere spaghetti en frietjes met vis gegeten. Ook hebben we toen alle activiteiten betaald. Om een beeld te geven hoe goedkoop het was, wij hebben dus voor het kanoën, de hikingtocht en de bootrip 11 euro pp betaald. En toen weer de gevreesde bus in... De terugweg was best pittig, we hadden allemaal last van onze kontbotjes door het kanoën. Rond 21:00 waren we gelukkig toch eindelijk thuis. Snel nog een wasje draaien en naar bed, want de volgende dag stond weer vroeg de wekker om naar het project te gaan!

PS: misschien denken jullie wel, die zijn alleen maar vakantie aan het vieren! Maar door de week gaat bij ons gewoon de wekker en werken we 5 dagen op ons project. In het weekend nemen we het er van om Oeganda te verkennen. Onze volgende blog zullen we weer meer vertellen over onze ervaringen op het project en in de stad Kampala... Want elke dag staan we soms voor nieuwe verassingen :)

Veel liefs en tot snel,

Aline & Anne

Safari time...

Vrijdagochtend werden we om 07:00 uur opgehaald om naar de Murchison falls te reizen. Maar zoals bekend hier in Afrika werd het een halfuur later. Het duurde ongeveer wel een uur voordat we eindelijk Kampala uit waren. Wat een grote stad is het eigenlijk. Na een reis van ongeveer 3 uren kwamen we aan bij onze eerste trip! Het bezichtigen van de Rhinos. Voor de Nederlanders: de neushoorns. Met veel geluk hebben we wel 4 neushoorn gezien! En heel dichtbij. Wauw, wat een grote beesten. Ze wegen wel 3 ton en één van vrouwtjes was zwanger. Hier duurt de zwangerschap maar liefst 16 maanden. Het is niet altijd zo dat er tijdens de trip echt goed de neushoorns te zien zijn, dus we waren echt happy.
Daarna moesten we nog een paar uren reizen voordat we op onze overnachtingslocatie ‘Red chili’ aankwamen. En dat waren geen wegen zoals in NL, maar echt op zijn Afrikaans! Hobbelwegen, gaten in de weg en et busje ging af en toe van links naar rechts. We reden dorpjes in en dorpjes uit en werden hard verwelkomt door zwaaiende kinderen die riepen: ‘Mzungu’. Dit betekent blanke.
Toen we aangekomen waren hebben we heerlijk gegeten en liepen er everzwijnen rond op het terrein. Alles kan! We hadden samen een banda voor de nacht, maar voordat we het bed in konden hebben we gecheckt of er geen kakkerlakken in het bed lagen. Gelukkig, geen kakkerlakken. Wel een salamander en aparte vliegen. Het was erg warm, maar we zijn snel gaan slapen. De wekker stond 05:15 uur om naar de echte safari te gaan. De Big Five spotten. Wat hadden we er zin in en we waren zo benieuwd wat we zouden gaan zien. We reden ’s ochtends vroeg, nadat we de nijl overgestoken waren, met onze chauffeur het park in. We waren met 9 personen in het busje. Het dak kon open en we konden heel veel zien. Wat een belevenis om gewoon met een busje door allemaal dieren heen te rijden. Zo bijzonder! We hebben giraffen, leeuwen, olifanten met een kleintje, buffels, antilopen, hyena, nijlpaarden, verschillende soorten vogels en nog veel andere dieren gezien. Zo gaaf en bijzonder om de dieren in het wild te zien. We zagen ook nog een hyena die aan het jagen was achter een kleine antiloop. Dit konden we helemaal volgen en uiteindelijk gaf de hyena het op en was de antiloop de winner!

Nadat we het safarigebied weer hadden verlaten hebben we gelunched en daarna gingen we op weg naar de watervallen. Met een boottocht over de Nijl van +/- één uur waarbij we ook weer giraffen, olifanten, nijlpaarden en verschillende vogels gespot kwamen we aan bij de waterval. Super gaaf en wat een woest gezicht. We hebben een uur gehiked voordat we bovenaan de top kwamen van de waterval. Dit was wel even pittig. Daarna zijn we weer met onze driver naar een nieuwe overnachtingslocatie gereden. Het waren allemaal banda’s bij iemand in de achtertuin. We sliepen met ongeveer 12 meiden in een banda. Sommige meiden hadden geen kussen, geen laken en wel gezellige beestjes in hun bed. Dat was niet echt een succes... We hebben daar ook lokaal gegeten. Rijst, pompoen, kasava, advocado, bruine bonen, vlees. Ook al was het even wennen, het was wel leuk om mee te maken hoe de cultuur hier is.

De volgende ochtend bij het opfrissen stopte het water ermee. Maarja, hier moet je altijd rekening mee houden als je hier in Afrika bent. Na een ontbijt zijn we op weg gegaan naar de laatste safari trip. De Chimp tracking. Na 3 uren gewandeld, geklommen en geklauterd te hebben in ‘de jungle’ hebben we dan uiteindelijk toch 2 Chimpansees gezien. Het bos was namelijk erg groot en het was een grote zoektocht om ze te vinden. Ze zaten namelijk aan de andere kant van de hoofdweg... Soms kun je ze spotten na een uur wandelen, maar het kan dus ook na 3 uren zoeken zijn. We waren blij om dit ook weer van ons lijstje af te strepen.. Wat zijn deze mooie dieren toch gaaf!

Toen was ons safariweekend toch echt ten einde en zijn we weer naar huis gereden. Dit was ook erg gezellig met de andere vrijwilligers. We vormen gewoon een soort vriendengroep en het is super gezellig! Bij thuiskomst hebben we wat wasjes gedraaid, vieze slikschoenen schoongemaakt, gedoucht en op tijd ons bedje in gedoken. Maandag zijn we weer naar het project geweest. Weer een erg leuke dag. We hebben basketbal gespeeld, kruiwagentje en spijkerpoepen. Wat een gelach!

Van maandag tot donderdag zijn we naar het project geweest. Dinsdagmiddag zijn we op outreach geweest met onze coördinator. We zijn naar een project geweest waar twee keer per week een programma is voor straatjongeren. De jongens komen overal vandaag. Vanuit Jinja tot aan Kenia. Hun wonden worden dan verzorgt, ze krijgen een warme maaltijd en er wordt een kort lesje gegeven of een (knutsel)activiteit. Dit organiseren zes jonge mannen. Echt respect voor!
Toen we de zaal binnen liepen, rook je de kerosine gewoon! Dit zat in flesjes wat de jongens bij hun mond houden. Erg om te zien.. ook jongetjes van een jaar of 11 gebruiken het...
We hebben geholpen met het uitdelen van de maaltijd en hebben de jongens wat Nederlandse woorden geleerd en zij ons Oegandese woorden.

Vrijdag hopen we weer op een trip te gaan met 6 andere vrijwilligers. We gaan dan naar Lake Bunyuonyi. Lekker zwemmen, kanoën en vooral relaxen!

Tot snel! Veel liefs van ons.

Alweer week 2...

Hallo iedereen !

Van de week zijn we weer naar het project geweest. Veel dingen weer gezien, beleefd en ervaringen opgedaan. Nog een typisch Oegandees dingetje: op vrijdag is het wasdag dus dan zie je alle vrouwen met teilen hun kleding wassen. Daarna wordt alle kleding op grasvelden en boomstruiken gelegd. Dit geeft in Kampala wel een grappig gezicht.

Maandag hebben Arjen en Anne een lesje wiskunde gegeven aan de straatkinderen. Veel kinderen waren hier erg enthousiast over. Ze vinden het alleen moeilijk om stil te zijn tijdens de les, dus je voelt je af en toe wel een soort politieagentje. Wat ook opvallend is dat de jongens, ondanks dat ze niet veel eten hebben, alles tijdens het ontbijt en de lunch met ons en elkaar willen delen, dit is mooi om te zien. En toch zeker een leerpunt voor ons!

Dinsdag hebben we het alfabet geoefend in het Engels met de kinderen die dit nog niet konden. Dit hebben we ook gedaan met het nieuwe jongentje die mishandeld was door zijn moeder, hij pakte het echt super snel op, dit is leuk om te zien. ’s Middags hebben we in teams gevoetbald, de jongens zijn echt heel fanatiek en zeker in teams want ze willen allemaal winnen. Wij vormden samen met Judith een team en we hebben nog 2 keer gewonnen ook! En dat van de jongens. Ze moesten toch wel even slikken. ’s Avonds zijn we nog naar een salsa avond gegaan, om o.a. een verjaardag te vieren van Noami, één van onze vrijwilligers. Dit was erg gezellig!! Echter stond de taxi van Aline wel een uur stil onderweg, omdat het geregend had. Het is blijkbaar het regenseizoen. Dus als het hier gaat regenen dan lopen dus alle gaten in de wegen gelijk vol en ontstaan er gelijk stromen water. Als je dan op een boda rijdt, ben je sowieso zeikend nat.

Woensdag waren we dan eindelijk als tweetal samen op het project. Eerst hebben we een Engelse les gegeven over voorzetsels. Dit was best wel even pittig, want we hadden 12 straatschoffies, die dan ook allemaal een verschillend leerniveau hebben. En om de beurt praten, ho maar. Ook was het zoontje (1,5 jaar) van de kokkin in de meel gevallen dus die werd even opgetild aan één armpje en ‘uitgeklopt’ met een theedoek. Dit was wel even een apart gezicht, maar toch ook wel komisch hoe ze dit hier aanpakken. ’s Middags hebben we de boys honkbal geleerd met behulp van Felippe (onze begeleider), die dan onze Engelse uitleg in het Oegandees vertaalde. De jongens vonden het een leuk spel! Dus dit gaan we sowieso vaker doen.

Donderdag hebben we samen Engelse les gegeven. Soms moesten wij zelf ook nog even goed nadenken, wat de juiste antwoorden waren. Sommige jongens zijn namelijk best op een hoog niveau als het om hun Engels gaat. ’s Middags hebben we de kinderen allemaal een stukje passievrucht gegeven, dit vonden ze erg lekker. Er was één jongetje die vond hem heel zuur, net een gezicht alsof hij een citroen at. Na het eten hebben we honkbal gespeeld, ze krijgen nu het spel ook echt door en worden erg fanatiek. Eén van de leidsters doet ook fanatiek mee, dit vinden wij en de kinderen erg leuk. Verder is stoelendans ook één van de favoriete spelletjes. Veel lol maken met elkaar en genieten.. Ook kunnen we al aardig wat woordjes Luganda, zo is Kale you're welcome en Wabelee nyo is thank you very much. Erg leuk om dit ook te gebruiken!

Vrijdagochtend worden we om 07:00 uur opgehaald om op Safari te gaan naar de Murichisonfalls. Daar hebben we echt heel veel zin in! We hopen op mooi weer en veel gezelligheid. We zullen volgende week weer een blog posten met hopelijk foto’s (als het internet het hier toelaat). Hopelijk is dan het wel mooier weer als vandaag.... Nu gaan we snel onze ‘Safaritas’ inpakken.

Liefs

Aline & Anne

Toeristen uithangen in Kampala

Hallo lieve volgers!

Tempel, Moskee, Paleis
Van het weekend hebben we gezellig met alle andere vrijwilligers Kampala verkend op de boda boda (scooter). Zo zijn we eerst naar de Bahaì Tempel geweest, daarna de Moskee en als laatste het Paleis. De Bahaì tempel is een tempel wat alle religies verenigend en mogen komen bidden in vrede. In elk continent is er zo’n tempel, en van Africa staat dus in Kampala, te Oeganda. Het was een mooie ronde tempel, alleen ze waren hem aan het renoveren. Dus van binnen stond een mega grote stellage van boomstronken, dit was erg grappig om te zien.

Daarna door naar de grootste Moskee in Kampala waar we werden verkleed als Moslima’s. Ook zijn we nog naar boven geklommen, zodat we een mooi uitzicht hadden over bijna heel Kampala. Kampala is gebouwd op zeven heuvels, dit was goed te zien. Echt super gaaf! Ook wel een beetje eng, want Anne heeft hoogtevrees

Als laatste hebben we het paleis bezocht. Ook hier moesten we een kleurrijk kleed om. Alleen werd het paleis meer gebruikt als een monument dan dat het echt als een paleis gebruikt werd. Dit komt omdat veel mensen gemarteld zijn door de voormalige koningen en totaal zijn er 25.000 mensen op het terrein vermoord, ze werden dan in het water gegooid en dan werd het water geëlektrocuteerd... Brrr.. Ook werden we hier verrast door een onweersbui met een stortbui. Dus toen hebben we binnen gewacht met de gids, die ook een kunstenaar bleek te zijn. Hij had prachtige mooie schilderijen gemaakt op boomschors, dus we hebben allebei een mooi schilderij gekocht.

Jerrycan’s vullen.. Welcome to Africa!
Zondag zijn we naar de Watoto Church geweest, dit was wel echt een big American church. Maar wel weer mooi om te zien hoe de mensen hier de zondag vieren. De rest van de dag hebben we gerelaxed bij een zwembad zodat we daar ook konden douchen. We hadden namelijk geen water door de stortbuien. Er was iets verkeerds gegaan met de watervoorzieningen. Dus als we naar het toilet gingen, dan moesten we met jerrycan’s de bak met water bijvullen... Gelukkig duurde dit maar tot zondagavond, dus konden we vandaag gewoon weer douchen en normaal naar het toilet. Welcome to Africa!

I life six years on the street..
De 2^e week van ons project is aangebroken. We zijn weer in tweetallen naar het drop-in-centre en het boyshome geweest. We hebben engelse lessen gegeven, het alfabet geleerd etc. Erg leuk! We hebben de jongens van het boyshome ook een nieuw spel gegeven. Soort kegelen maar dan met houten blokken waar nummers op staan. Het doel is om zoveel mogelijk punten te scoren.
Op het drop-in-centre kwam een nieuw jongetje (tenminste hij was een jaar niet geweest) en hij was super gemotiveerd in de Engelse lessen en hij kon erg goed Engels. We zijn in gesprek met hem gegaan en hij leeft dus al 6/7 jaar op de straat en is zijn ouders kwijtgeraakt door de stammenoorlog in zijn woonplaats. We vertelden hem dat als hij elke dag komt en goed meedoet met de lessen er dan een mogelijkheid is om naar het Boyshome te gaan. Daar wordt er ook weer contact gezocht met zijn familie. Toen we hem hierover vertelden, glinsterden zijn ogen! Wauw, kippenvel.. We hopen dat deze boy nu elke dag naar het drop-in-centre komt en we hem uiteindelijk bij het Boyshome gaan zien!

De eerste week op ons project!

Hoi allemaal,

De afgelopen dagen hebben we kennis gemaakt met ons project. Ons project heeft twee fases. Het Drop-in-centre waar de jongens van 08:30-14:00 zijn, daarna gaan ze de straat weer op om nog wat te verdienen. De fase daarna is het Boyshome; dit is een 24/7 opvang waar de jongens intern of extern school volgen en het terugkeerproces naar hun familie wordt begeleidt. Elke fase heeft een eigen gebouw en vaak stromen de jongens van het dropin-centre door naar het Boyshome. Af en toe gaan de begeleiders van het Drop-incentre op outreaches om op zoek te gaan naar straatjongens om hen uit te nodigen in het centre. Dit hopen we ook nog een keer te gaan beleven.

Op maandag hebben we met beide fases kennis gemaakt. Zowel de begeleiders als de jongens waren enthousiast om ons te zien en gaven aan dat er veel activiteiten mogelijk zijn en dat we ons eigen programma mogen draaien. ’s Middags hebben we toen ook gelijk met de jongens van het Boyshome gevoetbald en we hebben ze ‘lummetje’ en ‘tien tellen in de jungle’ geleerd. Tussen de middag hebben we bij een lokale jongen een rolex gekocht. Nee dit heeft niets te maken met horloges.... het is een soort pannenkoek, met daarin een gebakken ei, ui en wat tomaten gerold. Super lekker!

Dinsdag waren we in de ochtend bij het Drop-in-centre. Het is echt apart om de jongens rond 08:30 binnen te zien komen, wetende dat ze op straat geslapen hebben de afgelopen nacht. En je weet nooit wat ze die nacht hebben meegemaakt.. Zo vertelde één van de jongens dat hij vannacht opgepakt was door de politie en een nachtje in de cel moest slapen. Je zou denken dat dit voor de veiligheid van de jongen wordt gedaan, maar het is om hem bang te maken. Hij wilde God bedanken dat hij weer vrij was gekomen. Het nadeel van dit handelen van de politie is dat de jongens zo steeds van buurt verhuizen, waardoor ze hun connecties en ‘veilige’ slaapplekken kwijtraken. We vonden dit wel heftig om te horen. Zo jong en ze maken al zoveel mee.. Wat hebben wij het dan goed!

De ochtend begint bij beide projecten met bidden, zingen en een bijbelverhaal. Daarna krijgen ze ontbijt en wat basale lessen aangeboden (engels, wiskunde, geometrie). Dan is er ruimte voor wat sport- en spelactiviteiten. Hier doen we van alles met de jongens! Potje kaarten, kleuren, figuren maken, lummeltje, spelletjes met de bel en natuurlijk voetbal. Dit vinden ze geweldig. Rond half 1 krijgen ze eten en dan ook echt een goed bord vol! Dit is waarschijnlijk ook het laatste wat ze die dag krijgen. Ze krijgen vaak bruine bonen met posso. Posso is een soort maïs pap. Wij mogen dan ook mee eten. Maar wij krijgen dan bruine bonen met rijst.. niet heel erg lekker, maar wel leuk om van de lokale bevolking te proeven. Rond 2 uur gaan we richting het Boys home om daar te helpen. Daar bieden we ook vooral sport-en sportactiviteiten aan. Vandaag hebben we ook een nieuwe voetbal gegeven, daar waren ze erg blij mee en deze is dan ook gelijk goed ingewijd.

We zitten samen met Arjen en Judith op het project. Erg gezellig! We draaien een soort van shifts. Dit zorgt voor veel afwisseling en kunnen we elkaar aanvullen. Donderdagochtend waren Arjen en Aline naar het Dropin-centre tot 14:00 en kwamen daarna naar het Boyshome. Judith en Anne waren de hele dag op het Boyshome. Vooral het individueel extra ondersteuning bieden bij de lessen is een leuke uitdaging. Zo heeft Anne een jongetje leren klok kijken en heeft Aline geholpen met de geometrieles. Ook heel leuk, we hebben de jongens wat Nederlandse woorden geleerd en zij hebben ons Oegandese woorden geleerd.

Woensdagavond zijn we nog met de gehele club vrijwilligers uiteten geweest. Dit zijn er nu totaal 23. Op de terugweg namen wij een über (een taxi), als deze stilstaat dan komen er gelijk allerlei straatkinderen bedelen. Dit is wel echt heftig om mee te maken...

In ons Doingooodhuis zitten er nu 9 meiden en 1 jongen, dit is best druk en even puzzelen met eten en douchen. Van het weekend komen de laastste drie vrijwilligers aan. Het fruit is hier in Oeganda wel echt super lekker, zo kunnen we bij de lokale marktjes bijvoorbeeld 10 passievruchten kopen voor maar 0,50 cent. En de ananas is hier ook echt super sappig met veel vruchtvlees.

We zijn ook nog naar een Craft marktje geweest. Dit zijn allemaal marktje met kleine souveniers. Alle kraampjes lijken op elkaar en als je er langs loopt hoor je; ‘Hello, you’re welcome sister. Come inside and take a look’. Ze hadden veel leuke dingen alleen het enige wat je moet doen is onderhandelen over de prijs. Dit is niet echt ons ding...

Vrijdag waren Judith en Anne bij het dropin-centre en Aline en Arjen bij het Boyshome. We hebben de jongens van het dropin-centre wat zeep gegeven, hier waren ze erg dankbaar voor. Eén zeepblokje wordt dan voor de gehele groep gebruikt. Op het Boyshome heeft Aline een jongetje het alfabet geleerd. Hij wilde dit nooit leren, omdat hij zich ervoor schaamde dat hij het nog niet kende. Dit was dan ook wel erg leuk om te doenJ. Gisteravond (donderdag)was bij het Boyshome door de politie een jongetje gebracht, die mishandeld was door zijn moeder met prikkeldraad. Hij had over heel zijn lichaam en gezicht krassen. Dit was wel heftig om te zien. De begeleiders zeiden dat hij was mishandeld door zijn moeder, omdat zijn vader zijn moeder had verlaten, de moeder had hierop wraak genomen op het jongetje. De moeder zit nu in de gevangenis en het Boyshome is op zoek naar de vader. We zijn dan ook erg benieuwd hoe dit afloopt...

Van het weekend zijn we van plan om Kampala verder verkennen. We willen een grote moskee, het paleis en een tempel bezoeken. Dus.... die verhalen volgen nog! J

Liefs,
Aline & Anne