alineannenaaroeganda.reismee.nl

Onze eerste, overweldigende indrukken in Oeganda

Na een erg lange vlucht met een overstap in Istanbul zijn we op 15 juli om +/- 02:30 veilig geland in Entebbe. Eindelijk... Wat een reis. Tijdens de vlucht konden we het vliegtuig volgen op de kaart, het was ongelofelijk om te zien dat we Afrika invlogen! Het besef dat we in Afrika waren kwam echter pas toen we een uur in de rij moesten staan voor onze Visums. Zo werden we gelijk ingeleid in de Afrikaanse manier van werken, slow down... Nadat we onze koffers opgehaald hadden, gingen we op zoek naar een bordje waarop stond: ‘Anne en Aline-Doingoood’. Toen moesten we dus al ons vertrouwen in Mozes (onze chauffeur) leggen die ons naar het Doingoood huis leidde. Het was erg donker op de weg, geen lantaarnpalen en hier hebben de Afrikaanse chauffeurs hun eigen manier van rijden. Kris kras door elkaar heen, tutteren en seinen met lichten wanneer je passeert, met groot licht rijden etc. en dit was nog maar in de auto....

Na zo’n 40 minuten kwamen we aan bij het Doingoood huis. Antje, één van de vrijwilligers, maakte ons kort het huis wegwijs en voor ons toen heel belangrijk; ons stapelbed! Waar we pas in konden om 05:00 uur lokale tijd, wat dus een uur later is dan in Nederland. Echter na 4 uurtjes slapen kwam Frank onze coördinator langs om ons een introductie te geven en mee te nemen op Citytour. Ook al waren we nog gebroken, we verheugden ons erop om eindelijk de straat in Kampala te ontdekken.
In Kampala rijdt men voornamelijk van hot naar her achterop een Boda (scooter). Dus.. helmen op, handen goed vastklemmen om de klem achterop, rugtas goed dicht en gaan! Het is altijd maar hopen dat we op de goede bestemming en heel aankomen hihi. De boda’s winnen het met hun rijgedrag zelfs nog van de auto’s, ze steken over als het in hun ogen kan, dus soms remmen ze opeens hard of klinkt er getoeter langs je oren. Met ‘fingers crossed’ kwamen we aan bij het winkelcentrum waar we geld gepint hebben en een simkaart geregeld hebben. Er wordt betaald moet Oegandese shillings , 1 euro = 4000 shillings. Zo houden we onze rekenkunsten dus ook nog bij.

Bij terugkomst hebben we nog kennis gemaakt met de overige vrijwilligers. Nu zitten we met 5 meiden, maar er komen de komende weken nog steeds meer bij. Het huis is groot en heeft een ruime tuin met nachtbewaking. ’s Avonds zijn we met een grote club vrijwilligers uit eten geweest met een life bandje en een heerlijke pizza! Na 19:00 uur wordt er afgeraden om met de boda’s te reizen omdat het dan donker is en het onveilig is. Dus namen we de taxi naar huis en werden we ontvangen door Bruce, onze bewaker. Waar de volgende uitdaging op ons wachtte: douchen. Met een mini straaltje (gelukkig wel warm), maar zonder waterdruk, moesten we onze shampoo uit onze haren zien te krijgen. Maar het was gelukt. Schone pyjama aan, DEET smeren en onder onze klamboe kruipen.

Vandaag ging om 8 uur onze wekker om ons klaar te maken om naar de kerk te gaan. Met 3 andere vrijwilligers gingen we weer op de boda opweg naar Makerere church. De mannen op de boda’s zeggen altijd dat ze de weg wel weten maar vaak gaan ze op den duur langzamer rijden omdat ze de weg niet weten. Ze zeggen dus altijd ja als we vragen of ze de weg weten, omdat ze anders bang zijn om hun rit kwijt te raken. Toen we aangekomen waren bij Makerere church werden we ontvangen door een Oegandese vrouw die ons meenam naar de kerk, dat was namelijk ook wel even zoeken! Gave ervaring om bij de kerkdienst te zijn. Tevens was het ook heilig avondmaal wat bijzonder was om te zien. God is hier ook aanwezig, dat was wel te zien! De boodschap die we uit de dienst hebben gehaald: als je worstelt met je zonden, je soms valt omdat het zo zwaar is, sta op en ga door, dit kan je doen met Gods genade. “Deal with your sin. Stop blaming other people”. Hij kent elk mens bij naam en heeft ons elk speciaal gemaakt (Psalm 139:14). Vol nieuwe belevenissen hebben we de kerk verlaten. We moesten lang wachten op een über (taxi), aangezien de Oegandse mensen de straat hadden afgesloten om het zand van het asfalt te scheiden. Hierdoor was er een grote opstopping, toen we eindelijk in de taxi zaten en bij het winkelcentrum kwamen, hebben we nog wat noodzakelijke boodschappen gedaan en nog een lokaal broodje gegeten (Semosa Beef). Dit is een bladerdeeg broodje met gehakt en groenten, Jammie!! Toen we terug waren hebben we een nieuwe vrijwilliger Arjen ontmoet en dit lange reisblog geschreven...

Morgen hebben we onze eerste ontmoeting op het project, waar we met vier vrijwilligers gaan werken. Zinin en heeeel benieuwd wat we gaan zien.

Bedankt voor het lezen en tot snel!

Liefs,

Anne & Aline

Welkom op mijn Reisblog!

Lieve familie, vrienden en anderen,

Welkom op ons reisblog en wat leuk dat je met ons mee reist! Deze week zijn wij druk bezig met de voorbereidingen voor de reis, zoals: koffers inpakken, kleding en spelletjes verzamelen voor de straatkinderen en nog geld inzamelen voor het project bij familie, vrienden en bedrijven.

Al het geregel zorgt er nu toch wel voor dat het gaat kriebelen bij ons. Het is namelijk dan ook echt BIJNA zo ver!! Vrijdagmorgen gaan we rond 06:00 rijden naar het vliegveld in België , waar we vervolgens om 11:20 hopen op te stijgen..... Yeahhh! Alien en ik hebben nog niet heel veel ervaring met vliegen, dus dat worden wat spannende uurtjes.

Wanneer je automatisch een mailtje wilt ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of foto's op deze site staan? Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Tot snel en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Liefs,

Anne & Aline

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood